‘’Ukala ile dost olma. Çok konuşur, boş konuşur, kem konuşur, üzülürsün’’ (Şeyh Edebalı)

İnsanoğlu doğup buluğ çağına erdiği vakit bir takım düşünceler aklında şekillenir, zaman içerisinde değişim gösterende, göstermeyende olur. İleriki zamanlarda şayet günün şartlarına ve ehemmiyetine binaen kendini güncellemez geçmiş zamanın içerisinde sürdürdüğü hayatı şimdiki zamana yaymaya kalkarsa o vakit tüm dengeler sarsılır.

‘’İlim müminin yitik malıdır. Onu nerede bulursa alır’’ (Hz. Muhammed SAS. Tirmizi, ilim 19) Öğrenmek, öğrendiğini doğru, adil, kibir ve gurura kapılmadan müşvik, ali cenap bir hal ile elde ettiğin bilgileri insanlarla paylaşmak, o toplumu düzgün istikamete sevk edecektir.

Bir toplumda ilim sahibi ne kadar çok alim olursa o toplum yaşam kalitesi yüksektir, hayata bakış açıları doğru orantılıdır. Bazen ilim meclislerinde hasbel kader bulunan bazı tipler iki bilgi öğrenme ile kendilerini alim zannederler ve sanki çok biliyormuşcasına etrafa aslı astarı olmayan uydurma hurafe yayarlar. Kibre kapılarak insanlığa mal olmuş alimleri, bilgilerini hiçe sayarlar kendilerini üstün meziyetli görürüler.

Geçmiş zaman iş hayatımızda her iş kolunda olduğu gibi mescidimiz vardı, imamlık yapan arkadaş emekli oldu, yerine şifaen bir arkadaş vekalet ediyor her namaz sonrası vaaz veriyor, bir gün yine vaaz veriyor demez mi ‘’ İmamı Azam, İmamı Gazali, İmamı Şafi’yi alim olarak bunları kim kabul etmiş’’ Bu konuşma çok ağır oldu müezzinlik yapan hacı ağabeyle sohbette bunu derhal mihraptan uzaklaştıralım sapıttı. Bir vakit namazında cemaat toplandı arkadaşlar usule uygun imam seçeceğiz sizlerin onayı şart ve adayı gösterdik oy birliği ile imam seçildi, bu kendi alim sanan zevat geldi cübbeyi giydi cemaatin önüne geçerken biz ‘’imamı seçtik filanca kıldıracak artık namazları’’ o gün ve sonrası asla cemaatle namaz kılmadı, kendine ayrı cemaat yapar, vakitten daha sonra kılardı. Bu kişinin giydiği önlüğün cebine Arapça çarpılırsın diye bir not koyalım dedik, ancak başımızda bulunan amirler sakın, adam kafayı yer dediler.

Bu ve buna benzer birçok naylon hoca türedi sordukları sorular Peygamber efendimiz zamanında sünnet mi vardı?

Kuranda sünnet yazmıyor? Mezhep imamlarını tanımazlar, namazın sünnetini terk ederler, ikaz edildiği vakit ukalaca bir tavırla cevap verir, seni adam yerine koymazlar. Elbette hoca, alim, din bilgini değiliz ki fetva verelim, ancak öğrenmenin türlü yolları var, eskiden yazılan çizilen kitaplardan öğrenirdik ancak şimdiki zaman diliminde artık herkesin elinde son model telefonlar var, istediğin konu üzerinde yetkili kimselerden detaylı bilgi alabilirsin.

Mesele kibre kapılmadan etrafında sana değer verenleri kaybetmemendir, zira her an onulmadık tepki ile karşılaşabilirsin, kazanmak çok zor, kaybetmek saniyeler sürer. Ne güzel söylemiş Şeyh Edebali ‘’ Ey oğul şu üç kişiye acı; Cahiller içerisindeki alime, Zenginken fakir düşene. Hatırlı iken itibar kaybedene.’’ Bilginin sınırı, öğrenmenin yaşı yok, bunun için çaba sarf edene engelde yok ki bugün dünden daha etkin ve zengin istediğin bilgiye saniyesinde ulaşabiliryorsun, bilhassa din konusunda Dinayet her türlü iletişime açık, yeter ki öğrenme azmi olsun. İlim derya bizlerin oradan alacağı toplu iğne ucu kadar. ‘’İmamı gazali; İlim talebesi ilk önce, kalbini bütün fena hallerden ve çirkin sıfatlardan arındırmalıdır. Çünkü ilim öğrenmek, kalbin bir ibadeti, iç duyguların namazı ve Allah-u ‘ yaklaşmasıdır.

Dünya ile alakasını en aza indirmelidir

İlimle ilgilenip hocaya ukalalık etmemelidir. İlim ancak tevazu göstermek ve dinlemek ile elde edilir.’’ Bilgi sahibi oldukça önce tatbikatı sonra fiziken alicenaplığı yapmalısın, şayet öğrendiğini birilerine anlatırken nefsini terbiye edemezsen o ilmin hiç bir kimseye faydası olmaz. Tarih hakikatleri anlatır öğrenmek ve ders almak isteyenler kıssalardan hisse alsınlar, parayla değil, Yunus emre kıtlık zamanı Hacı Bektaşi Veli kapısına gidip buğday ister, dergâhta bir kaç gün misafir edilir tekrar üsteler, sorarlar ‘’ Buğday mı istersin, himmet mi?’’

Aklında ailesi olunca tabiki buğday der, buğdayı alır yola revan olur, yarısında düşünür, doğruyu keşfeder geri döner himmet isterim der, ancak senin nasip anahtarın Tabpuk Emre’dir der ve gönderir. İaşeyi kabul etseydi erenler makamına asla giremezdi, günlük ihtiyacı değil ruhun gıdasını kabul ederek bu günlere geldi, mana ile maddeyi karıştırmayacaksın. Az ilimle yarım hoca olursun sonra baltayı taşa vurursun, İlim öğrenelim ama sohbet meclislerin de meydanı alimlere bırakalım, ilim derelim.

 Üç kelime öğrenmekle ne alim olunur, nede bilgin, önce nefsimizi ezeceğiz, istek ve dileklerine set çekeceğiz, eğiteceğiz sonra hayatın akışına bırakacağız. Bildiğini böbürlenerek değil, müşvik bir şekilde anlatacak, izah edeceksin. İlim öğrendikçe mütevazi olacaksın.

   ‘’ Zihin fukara olunca, akıl ukala olurmuş’’ (Namık Kemal)

                                      ALLAH’A EMANET OLUN

                                                                                         Namık GEDİK