Doğduğum günden beri hasret çeken biriyim. Babam askermiş ben doğduğum zaman. Büyüdüm babamın tayınlarından dolayı memlekete hasret kaldık ailemle yıllarca.

Sonra evlendim başka bir şehre gelin gittim. Memleket hasretine bir de ailemin hasreti eklendi. Yıllar sonra ülke değiştirdim memleket, aile, akraba ve bir de ülke hasreti çıkmıştı. En büyük acımda bir daha hiç bir zaman yüzünü göremeyeceğim  canım babamın hasreti yüreğimi yakıyordu. Babamın beni en son yolcu ettiği günü unutamıyorum. Aklımdan hiçbir zaman çıkmıyor. Baba ocağına gittiğimde kimseye hissettirmeden gözlerim ve yüreğim her zaman babamı arar. Sanki beni karşılıyor hoşgeldiniz yavrum deyip sarılmasını hissediyordum ailemle her kavuştuğumda. Beni en son kapının önünde uğurladığını hatırlıyorum. Sonra ki görmem hastanenin morgu olmuştu. Rabbim bu acıyı hiçbir kuluna yaşatmasın.

İste bu nedenle gurbetlik zor be kardeşim diyorum.

Yıllar geçsede buna alışamıyor insan. Dönmek istesen de şartların el vermiyor seni geriye çekiyor başaramıyorsun.

• Yüküm çok ağırlaşmıştı. Yaklaşık 19 yıldır Belçika’da yaşıyorum. Burada ki Türk vatandaşlarımızın yaz gelince telaşlarını görmeniz lazım. Vatanı için, toprağı için, ailesi ve akrabaları için hepsini alır bir telaş. Her konuşmalarından biri mutlaka bu yıl izin var mıdır yada ne zaman yola çikacaksın veya kaç haftalığına gidiyorsundur. Izne gidecek olanlar son derece heyecanli ve mutludur. Gidemeyenler de bir o kadar hüzünlüdür. Her yaz izine gidemeyenler daha senesi gelmeden gelecek seneyi düşünürler kara kara. Ya seneye de gidemezsem diye. Gurbetçinin yüreğine bir hüzün çöker, yüreğinden ağlar.

Gurbetçilik zor be kardeş.Gitsen bir türlü gitmesen daha beter.

Haziran ayının son haftaları izne gidecek olan gurbetçiler arabalarına bagajlarını yüklerler. Büyük bir heyecanla alış verişleri yapılır. Eşe dosta alınacak hediyelikleri alınır. Tüm hazırlıklar büyük bir heyecanla ve mutlulukla tamamlanır. Ve zorlu geçecek iki günlük sıla yoluna düşerler. Ama zorluklar gurbetçiyi yıldırmaz, dokunmaz çünki diğer ucunda hasretiyle yanıp kavrulduğu vatanına ve ailesine kavuşmak vardır. Onlar her zorluğu evvel Allah göğüs gerecek kudrettedirler.

Vatanımıza, memleketimize ulaştığımızda sokakta evin önünde büyük bir coşku ve mutlulukla karşılanırız. Öpüp, koklayıp sarılarak ayrı kaldığımız yılların hasretini, özlemini gideririz. Fakat daha ilk gittiğimiz gün içimize bir sancı düşer. Dönüş yapacağımız günlerin hesabını yapmaya başlarız. Bunu yaparkende karşı tarafa hissettirmemeye, onları üzmemeye özen gösteririz. Bizim için bol çeşitli yemekler hazırlanmış, büyük sofralar kurulmuş olur her zaman. En sevdiğiniz yemekler pişirilmiştir. O anın hiç bitmesini istemezsiniz. Sofrada bol kahkaha, sohbet, mutluluk ve ağız tadıyle yenilen yemekler vardır.

Sevdiklerimizle daha fazla zaman geçirebilmek için sabahlara kadar otururuz. Eğer farkettiyseniz gurbetçiler çok uyumazlar. Sayılı günler heba olmasın diye.  Zamanın akışını unutmaya çalışır gurbetçi. Her anlarını aileleri ve sevdikleriyle birlikte dolu dolu yaşayıp yılların acısını çıkarmak için. Beş haftan beş gün gibi gelip geçmiştir. Ayrılık vakti geldiğinde o veda günü evden cenaze çıkarmışcasına evin halkı yastadır, çok acı bir gündür. Gidip dönmemek, gelip görmemek vardır. Gelişimiź düğün dernek havası, dönüşümüzde ise gözlerimiz yaşla, yüreğimiz hüzünle dolar. Aklında hep o son veda sahnesi kalır. Annenin ve kardeşlerinin sıcak vedaları. Seni taaa sokağın sonuna kadar yolcu etmek için eşlik etmeleri. Gözden uzaklaşana kadar elleri havada asılı kalır Allah’a ısmarladık diyerek. Diller tutulmuş, gözler yaşla dolup, gönüller dile gelmiştir. Sonra ki seneyi, yani izin gününü daha o andan itibaren iple çekmeye başlarsın. Yol uzundur. İki gün yollarda geçer zamanın. Ama yüreğin vataninda ailenin yaninda kalmistir. Gülmezsin konuşmazsın. Geçirdiğin o dolu dolu günleri iki gün sürecek yol boyunca yüreğin buruk, gözlerin yaşlı, film karesi gibi tekrar başa sararak izlercesine gözden, gönülden tekrar tekrar geçirirsin ta ki evine gidene kadar. Ve Rabbine dua edersin inşallah seneyede sevdiğim insanları tekrar görmemi onlarla hoşça vakitler geçirmemi nasip et diye. 

Her yıl bu duyguları yaşarız. Yani neymiş gurbetçi olmak gerçekten zormuş be kardeşim.

*
Birde senin özleminle yanıp tutuşan, sıla’n da seni karşılıksız sevip arkanda bırakıp gittiğin, yollarını dört gözle dualarla bekleyen anan, baban ve kardeşlerinin yüreğinde ki acı vardır. Gittiğiniz zaman hiç ayrılmamışcasına  kaldığınız yerden en derin sevgiyle devam edersiniz. Tekrar geri gideceğinizi düşünmek bile istemezler. O anı, birlikte vakit geçireceğiniz zamanı hiç israf etmeden dolu dolu yaşamak isterler. Herşeyin bizim istediğimiz gibi olması için çabalarlar. Bizi mutlu etmek için çevremizde pervane olurlar. Sanki hep onlarla kalacağımız his uyanır içlerinde. Gerçeği bilselerde üzerine bir singer çekip o tarafını görmek hissetmek istemezler. Her ne kadar mutlu olsalarda bizde ki ayrılık acısının aynısını onlarda yüreklerinde yaşarlar. Biz döndüğümüzde bizden önce ki hayatlarına hüzünle devam ederler. Bir sonraki yılda tekrar bizi görmek ümidi yüreklerine birazcıkta olsa su serpilir rahatlarlar. Ancak, gidince dönmemek, gelince görmemek duygusu onların da her zaman yüreklerinin bir köşesinde var olur.

Gurbetçi olmak işte bu yüzden zor be kardeşim.

Yüce Rabbim, hepimizede inşallah her izin sonrasında geride bıraktığımız sevdiklerimizi, diğer izinde de sağlıkla, mutlulukla yeniden görmeyi nasip etsin. Geride bıraktıklarımıza ve biz gurbetçilere de sabırlar versin.
En büyük ayrılıklarımız böyle olsun.

Sevgiyle kalın
Allah’a emanet olun.

Fikriye Ayrancı Keper
Belçika-Genk 2021