‘’ Ağaç dalındayken bilmezmiş yaprağın kıymetini, düşünce anlamış onu ne kadar sevdiğini’’ (Mevlana)

 Gözle görünüp, varlığını hissettiren, dokunulan, duyulan, canlılığını devam ettiren nesne, nitelikli, yapay olmayan, doğal, herkesçe bilinen akla yatkın hal, hareket ve durum. Canlı, cansız varlıkların tabii içten, samimi görünüşleri. Alaverenin, dalaverenin olmadığı mertliğin ön planda olduğu durumdur.

 Hayatın akışı içerisinde, genelde canlılarda vukuu bulan hadisedir, bazıları gerçek yüzü ile sahnede yerini alırken, bir takım canlılar ne gariptir göründüklerinden farklı istikamet çizmekteler, bukalemun gibi. İnsanoğlunun yeryüzüne teşrifi ile maalesef bu iki unsur şekillenmiş, nesillerden nesillere sirayet ederek gelmiştir. Kimileri kuzu postuna, kimileri de kurt postuna bürünüp rolünü icra etmekteler, doğru veya eğri her ikisi de onlar için aynı kapıya çıkar, yeter ki ışık görünsün, yanmış, kavrulmuş, üşümüş, mağdur olmuş umurlarında değil, tüm mesaileri nefislerinin tatmini için. Bazen düşünmeden edemiyorum, ne olurdu insanlar göründükleri gibi, içi dışı aynı olsa, o vakit daha samimi görünmezler mi?

Daha itimat edilir, emin insan olurlar. Bugün maalesef aile bağlarının koptuğu, herkesin kendi menfaati doğrultusunda zaman geçirdiği, o doğrultuda hareket ettiği, iman, sevgi, saygının törpülendiği, sadece ve sadece ben denildiği bir ortamdayız. Bu, hayatın her kademesine sirayet etmiş, en önemlisi de siyasette hastalık haline gelmiştir, düşünün millet iradesinin zuhur ettiği yerde cereyan ediyorsa milletin hali nice olur varın siz düşünün.

Hiç bir hadiseyi doğru analiz edip o meyanda söz sarf edecekleri yerde ne gariptir duymamış, görmemiş, haberi yokmuş gibi anlamadan, dinlemeden dilbazlık yapıyorlar, birde çok temizlermiş gibi bir birlerinden kopanlar bir araya geliyor ittifak ediyorlar, peki bunun sebebi, hikmeti ne ola ki?

Siz rüzgarla savrulan yapraklar, ağaç gövdesi mi oluşturacaksınız?

Hiç yapraktan gövde olur mu?

Hafif bir rüzgarda savrulur gider. Bir ve beraber olmaya meraklımıydınızda dün neden bunu yapmadınız, her biriniz ayrı saf tuttunuz?

Sahi finansörünüz kim?

Şayet bu benlik, nefis davası ise zaten bunun millet nezdinde ve inanç sistemimizde yeri yok, kaldı ki bu konuda rahmet Peygamberi S.A.S ‘’Toplulukta rahmet, ayrılıkta azap vardır’’ (Münavi III 470) Kime, neye karşı birlik bunun izahı şarttır, açıklanması elzemdir, milletin bilmeye hakkı vardır.

Zaman dilimi içerisinde iyi bir analiz yapıldığı vakit aslında kişilerin iç dünyasında dolaşan ve tedavüle sokulmak için zaman kollayan düşünceleri, fikirleri gayet iyi okunabilir. Çevremize bakalım, kişilerin hal, hareket, tavır, davranış ve sözlerini sakin kafa ile birleştirelim sonuç gayet açık ve net ortaya çıkacaktır, işte o vakit gerçek niyetler aşikar olacak, dostu, düşmanı seçebilme bahtiyarlığına ereceğiz. Hani ne de güzel tasvir etmiş Hz. Ömer; 1- Onunla bir yolculuk yaptın mı? Hayır.

2- Ticaret gibi bir alış verişte bulundun mu? Hayır.

3- Peki ona sabah akşam komşuluk ettin mi? Hayır dedi.

‘’ Kendinden başka ilah olmayan Allah’a yemin ederim ki, sen onu tanımıyorsun!’’

Ya bizler bu düstura uymuyoruz, bu bir birlerine benzemezler uyuyor, yada sahtekarlık yapıyorlar. Objektif olarak dışı bize benzeyenleri tarif ediyoruz, öbürleri zaten her hareketi ile zıttımız, bunu anlamayacak kadar bakar kör değiliz. Mümin kişi içten pazarlık yapmaz, nankör hiç olmaz, bu düstur Türk töresinde de böyledir, ancak uymayanların seceresine bakmak gerek ya bizden değiller, yada evrimleşmişler bunun başka izahı yok.

Millet olarak yeryüzünün şekillenmesi ile sahneye çıkmışız, her devirde sıkıntı ve zorlukla karşılamışız ancak azim ve kararlılıkla üstesinden gelerek bugünlere erişmişiz. Hiç bir vakit gizli pazarlıklar içerisinde olmamış, adil, ahlaklı davranışlarla tarihte kendisinden söz ettirmiştir, önem arz eden devletin varlığı, milletin müreffeh yaşantısıdır.

Bu millet hiç bir devirde kan üzerinden beslenmemiş, zalimliğe dur demiş, insanlığa yaşam hakkı tanımıştır, adaleti tesis etmiş, bu tutum ve davranışları hafife alanlar her vakit kaybetmiş, acı gerçeklerle yüzleşmiştir. Müşvik ve merhametli görüntüyü korkaklık olarak algılayanlar her daim yanılmış, her seferde kaybeden olmuştur.

2018 yılında çıkartılan secere serbestliği aslında kimin ne olduğunu, hangi boya ait olduğunu vesikaları ile ortaya koydu, şimdi cazgırlık yapanların bu hususta açıklama yapmaları kendi paylarına doğru olandır, kim kimdir bilelim?

 Ülkemizin gerçekleri ortada iken başkalarının ağzı ile hareket edip onların oyun sahalarını genişletmek, yol vermek ihanetin en büyüğüdür. Çevremize dikkatli bakalım, kendimize pay biçelim hissemize ne düşüyor. Devletimizin ilerlemesi önlemek, iç meselelerle uğraşarak gelişmelerin önüne set çekme arzusunda olanlara fırsat veririz. Devlet büyüktür, ihaneti affetmez.

‘’ Eli görmeyen kişi… Yazıyı kalem yazdı sanır… ALLAH’ın kudretini görmeyen… Elmayı ağaç yaptı sanır’’… (Mevlana)

                                 ALLAH’A EMANET OLUN

                                                                                             Namık GEDİK