Kocaeli Müftülüğü yeni bir hizmet başlattı:
Atatürk için Mevlid Okutma Paketi !

Talebiniz üzerine…
Dini devlet işinden söküp atmak isteyen bir lidere, dini devlet dairesine geri sokarak mevlit okuyacağız.

Laikliğin ellerinden öperiz!

Atatürk ne diyor?

• “Din vicdana çekilmeli.”
• “Camiler siyaset yeri değildir.”
• “Benim dinim akıl ve ilim dinidir.”
• “Tekke ve zaviyeler kapatılmalı, dini merasimler devletin siyasi kontrolünden bağımsız olmalı.”

Atatürk’ün sözleriyle yüzleşirken, aklımızda dönen o soru:
Dini siyasetten ayırmak isteyen bir lidere şimdi dini devlet dairesinde mevlid okutmak…

Ahmet Hamdi Tanpınar’ın dediği gibi: “İkiyüzlülük o kadar tehlikelidir ki, kendini haklı göstermek için dinin ve tarihin üzerine yürür.”

İşte şimdi o tarihi gerçeklik ve dini vicdanın tam ortasında, bu modern gösterişli mevlid sahnesi, Tanpınar’ın uyarısını doğrularcasına gözlerimizin önünde.
Göz kırpan ışıklar, yanan mumlar, sandalyelere dönük bakışlar… Her şey bir tiyatro sahnesi gibi.

Müftülük ne diyor?

“Gel Paşam, seni en siyasi mekânda analım: Camide!”

Bu kadar ters köşeyi ancak Türk futbol ligi kaldırırdı.
Ve işte, tarih, din ve politik çıkarların bir arada dans ettiği sahne, tam anlamıyla ironinin ta kendisi.

İŞİN DİNİ TARAFI:

Allah mı memnun olacak, yoksa koltuklar mı?

“Ameller ancak niyetlere göredir.” (Buhari)

Niyet → Allah rızası değilse,
PR ( Public Relations:
Allah rızası yoksa,
Sadece gösteriş için yapılıyorsa,
Kendini iyi göstermek veya başkalarının gözünde prestij kazanmak için) ise , algı yönetimi ise, riya ise…

“Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki, gösteriş yaparlar.” (Maun 4–6)

Allah gösterişle yapılan ibadeti kabul eder mi?

“Halis din yalnızca Allah’ındır.” (Zümer 3)
“İnsanlara gösteriş yaparlar.” (Nisa 142)

Kur’an diyor ki: Gösterişli ibadet = çöp

Ama bazıları diyor ki: “Çöp olsun da, biz yapmış olalım.”

Nazım Hikmet’in sözleri burada tam yerine oturur:

“Sahte iyilik yapan, kendi gölgesinden korkar; ama gölge bile sahtekâra boyun eğer.”
İşte sahtekâr mevlid sahipleri, gölgelerini bile aldatmaya çalışıyorlar; koltuk ve gösteriş uğruna dini bile pazarlık konusu yapıyorlar.
Ve her mumun ışığı, sanki sahtekârlığın yansıması gibi titriyor.

TARİHSEL REALİTE:

Atatürk bu işi sever miydi?

▪ Diyanet’i kurdu → Siyasi kontrol için
▪ Ezanı Türkçeleştirdi → İbadeti ulusallaştırmak için
▪ Tekke, zaviye kapattı → Geleneksel dini yapıları bitirmek için
▪ Dini merasimleri devlet dışına itti Laiklik için

Ve meşhur cümlesi:

“Benim dinim akıl ve ilim dinidir.”

Şimdi çıkıp da,
“Paşam için mevlid okumak size farz oldu.” diyenlere ne denir?

“Atatürk’ün ruhu bile, ‘Ben öyle demedim!’ diye Anıtkabir’den çıkar.”

ATATÜRKÇÜ MUHAFAZAKÂRLAR

Yüzde yüz çelişkili Karışık Salata Menü

Bir kesim var ki…

— Dine mesafeli görünür → “Laiklik elden gidiyor!”
— Ama Atatürk’ü camiye sokmaktan da utanmaz “10 Kasım mevlidi, hem laik hem dindar!”

Hem rakı bardağı hem tesbih aynı fotoğrafta olunca
işte buna Türk pragmatizmi denir!

Bunların sloganı:

“Dine karşıyız ama siyasi menfaate karşı değiliz!”

Bu tayfanın ameli şu ayette özet:

“Onlar bir o tarafa, bir bu tarafa meylederler.” (Nisa 143)

Allah ne der? “Arada kalmışlara güven olmaz!”

Ama koltuk ne der? “Tam sevdiğim seçmen profili!”

Ahmet Hamdi Tanpınar’ın uyarısı burada yeniden canlanıyor:
İkiyüzlülük o kadar bariz ki, tarih ve dinin üzerine basarak yükseliyorlar; görünürde laiklik, gerçekte koltuk aşkı.
Gözlerimiz önünde bir tiyatro, ama sahnede sadece ikiyüzlülük var.

SİYASAL İSLAMCI SAMİMİYETSİZLİĞİ

“Atatürk dinsizdi” der…

Ama koltuk için “Atatürk’ün mevlidine” koşar

— Atatürk’e dinsiz der — Onu camiye sokanın kapısında yatıp oy pozlaması yapar

Bunların sloganı:

“Atatürk’ün inkılapları küfürdür ama oy getiriyorsa berekettir (!)”

Kur’an bunları en tehlikeli tip olarak tanımlar:

“Münafıklar Allah’ı aldatmaya çalışırlar.” (Nisa 142)

Ve çifte standart için uyarır:

“Niçin yapmadığınız şeyi söylüyorsunuz?” (Saff 2–3)

Siyasal İslamcı cenahın kural kitabı:

✔ Menfaat varsa Atatürkçü
✔ Makam varsa laikçi
✔ Para varsa derviş
✔ Koltuk varsa imancı

Ama Allah yok bu denklemde. O hep son sırada.

Nazım Hikmet’in sözleri akla geliyor:
Sahte iyilik yapanlar, gölgelerine bile güvenemez; işte koltuk ve algı yönetimi tam da bunu istiyor; her ibadet bir gösteri, her dua bir reklam, her mevlid bir PR aracı.
Ve her mumun ışığı, sahtekârlığın titrek yansıması gibi yanıyor.

SONUÇ OLARAK ;

MEVLİT Mİ? RİYA MI?

✘ Dini açıdan → Gösteriş
✘ Tarihi açıdan → Atatürk’e ters
✘ Toplumsal açıdan → Çürümüşlük
✘ Ahlaki açıdan → İkiyüzlülük
✔ Siyasi açıdan → Koltuk rızası farz(!)

Bu ibadetin kıblesi: Sandalyeye dönük.
Caminin imamı değil, anketçi “Âmin!” diyor.

Ve bazıları diyor ki:

“Allah’a değil, Başlığa oynuyoruz.”
(Başlık: “10 Kasım’da Diyanet’ten muhteşem jest!”)

Allah’ın istemeyeceğini, Atatürk’ün istemediğini, Milletin de inanmadığını politik çıkar için yapana dindar değil; “Koltuk Müslümanı” denir.