Bugün ki  durumdan hayıflanmak,  eleştirmek  ama  elini  taşın  altına koymaya  gelince sorumluluktan  kaçmak,  bu  ne inancımıza,  nede  TÜRK töresine uymuyor.  Dün  gençliğin  idolü  olanlar, yön  verenler şimdi  miskin,  atıl  vaziyette bir  köşede  beklemekteler, derin  bilgilerinden,  engin  tecrübelerinden  bu milletin  istifade  etmesi  gerekmez mi?

Bizler  kibir  yaparsak, gururlanırsak  etrafımızda  kimse  olmadığı  gibi  toplum  içerisindeki  itibarımızı  yerle  yeksan  ederiz.  Ben  değil,  biz, alçak  gönüllü, müşvik  olursak  sanırım  iletişim  daha  güzel  olacak  ve değerler  yerine  oturacaktır,  işte  o zaman  kartal  yuvasına  tüneyen  baykuşlar  kaçacak  yer  arayacak.  Gün  dövünmek  hayıflanmak  vakti  değildir,  inanıyorsak,  üzülüyorsak  bir  izbe  köşede  yakınmak  yerine  sorumluluk  bilinciyle  yeniden  gençliğe  öncü  olmak  bilgi  dağarcığınızdan  toplumun  istifa  etmesini  temin etmek  gerekir.

Eleştirilecekse  küserek, Uzak  durarak  değil aynı  fikirleri  paylaşanların  içerisinde  birlikte  yanlışa,  yanlış doğruya,  doğru  diyerek, açık ve  net  tepki  göstererek hem  davaya  sahip  çıkılmalı, hem de  kişisel  menfaatlerini  ön plana  çıkartanların  terk  etmesi sağlanır. 

GÖZDEN IRAK  OLAN,  GÖNÜLDEN DE  IRAK  OLUR, sesiz  kalmak, umursamamak mümin  kişiye yakışmadığı  gibi aykırı  her  durumu  kabullenmek  anlamına  gelir.  Atalarımız  ne  buyurmuş “TAŞ  YERİNDE  AĞIRDIR” senin  değerini  ancak senden  olanlar  bilir.  Nice  dost  görünümlü  kuklalar  gördük daima  kullandılar ve  iş  bitince  kenara  attılar. Tarihin tozlu sayfalarına bakıldığı  zaman  ihanet ve hainlik  devamlı  vardır, ancak  boşluk  bulur, zayıf  noktayı  yakalarsa  o zaman  planlarını  uygulamaya  sokarlar. Dış  güçler ayen beyan  bellidir  ancak  içerideki  gizlidir,  bunu  aşikar etmek  bilgiye, beceriye ve  tecrübeye  bağlıdır. Benden  görünüp,  beni  taklit  eden  çok  oldu  zamanla barınamayacağını  anlayınca kulvar  değiştirdi ama  giderken  çelme  takmayı  ihmal  etmedi.  Elbette  bizde  unutmayacağız.

DÜŞTÜĞÜM  YERDEN  KALKARIM, AMA DÜŞÜRENİ  ASLA  UNUTMAM.

 Mesele menfaat,  koltuk hırsı, nam salmak  değil, sahip  çıkmak  ALLAH rızasını  gözetmek, nemelazımcı  olmayıp, mazlumlara  umut  olmaktır.

 Bu yüzdendir  intizarımız,  hezeyanımız.  Meydan  tilkiye  kalırsa  ne kümes  kalır, nede tavuk. Ne  buyurmuş  HZ. Ali  efendimiz ; GÜNLÜĞÜNE  BİR  KAVME  HÜKMETSEN, ELBETTE  ONDAN  SORUMLUSUN. Öyle  ise buyrun.

ALLAH,A EMANET OLUN.