‘’İnsanlara faydası olmayanları ölülerden sayınız ‘’ (Hz. Ali)

Ülkemiz yüz yaşını aştı, bugünlere gelirken yürüdüğü yolda çok hengame ve engellerle karşılaştı gerek içte, gerekse dışta ilerlememesi için takoz konuldu. İlimde, bilimde, teknikte, eğitimde ve hatta tarihimizin ve kültürümüzün içeriğini değiştirerek millet olma vasfımızı yok etmeye yönelik planlar, programlar, STK’lar, basın hepsinde satın aldıkları ile sekteye uğratma gayreti gösterdiler.

 İlk zorluk cumhuriyetin kuruluşunda yaşatıldı ancak kararlı ve dik duruş zaferi getirdi. Tarihin derinliklerinde yazılı olan geçmişi bin yıllara dayanan ve her yıkılışın ardında yeniden doğan asla devletsiz yaşamayan bu milleti garbın süslü, şatafatlı barbar efendileri anlayamamış. İyi bir devlet adamı savaşmadan veya saldırmadan önce karşısındakinin hangi meziyetlere haiz olduğunu, nasıl alt edeceğini analiz etmesi şarttır. Büyük kalabalıklar zaferi getirmez iyi bir teşkilat, karalı duruş ve samimi ekip çoğa galip gelir, bunun tarihte örnekleri mevcuttur, yeter ki o ruh var olsun. Türk takatsız dahi olsa düşmanın oyunu bozmaya her zaman muktedirdir.

Kuruluş yıllarının ilk 20 yılı kalkınma ve ataklarla, yeniliklerle geçti hakikaten çok hızlı değişim yaşadı taki büyük önder Atatürk’ün vefatına kadar, ondan sonra patlak veren ikinci dünya savaşı ve yanlış yönetimler ülkeyi içinden çıkılmaz hale soktu, yapılan yenilikler açılan fabrikalar maalesef bir bir kapatıldı, çok partili hayata geçişle iktidarı kaybedenler öğrenci olaylarını körüklediler ve anarşi hortladı.

Üniversitelerde eğitim görmesi gereken gençler maalesef devletin idaresine terörle müdahale etmeye kalkıştı tabi buna çanak tutan muhalefet iktidarı yıpratmak, düşürme gayesi ile hareket etti. Göremedikleri bir şey vardır genç cumhuriyetin atılımlarla zaman geçirmesi gerekirken ileri hamleyi dursak satıp gelişmenin önünü kestiler. İktidarın el değiştirmesi hazımsızlık yarattı ve nihayetinde 60 ihtilali ülkeyi maalesef geriye götürdü, tam toparlanma sürecine girmişken bu seferde muhtıra ve ihtilal kalkışması cereyan etti. Sovyetlerin gizli gizli taraftar toplaması ve güdümlü gençlik yaratması ve örgütlenen güruh artık içeride yetinmedi bunların Filistin ve Suriye’de eğitim kaplarına müracaatları ile resmen gerilla olmaları içte ve dışta bulunan hainler tarafından desteklendi.

1980’e giden ihtilalin alt yapısı oluşturuldu ve ülkede halk arasında ikiye bölündü, yurt dışında eğitim gören terör estiriyor bankalar soyuluyor, insanlar kaçırılıyor, silalı baskınlar yapılıyor ve müdahale edilemiyor, bunun analizi iyi yapılmalı hasan cemalin ‘’kimse kızmasın kendimi yazdım’’ eserinde geçen bahisler ve resmi kişiler önemsenmeyecek gibi değil, bu ülkenin temeline dinamit koyanlar, kalkınmasını sekteye uğratanlar hiç bir zaman kahraman olamaz.

 Yine askeriyeden ayrılma Sarp Kuray’ın eserinde anlatılanlar içimizde yuvalanan hainlerin neler planladıkları göz önüne seriliyor. Yapılmak istenen ne hürriyet, nede fikir özgürlüğü onun altında yatan kurulmuş olan cumhuriyet rejiminin değiştirilmesi yerine Sovyetler’in güdümünde bir yönetim oluşturmak bunun izahı budur. Yapılan yıkım eylemleri banka soygunları, askerle, polisle silahlı çatışmalar aslında hepsi bağımsızlığı köstekleyen bir arzunun neticesi. Bu eylemleri yapanların yine kendi fikirlerinden kimseler tarafından cezalandırılması çok ayrı bir husus, şimdi sanki kendileri yapmamış gibi her yıl yas tutmaktalar. Bu olayların arkasındaki karanlık mahfillerin afişe olması için o tarihlerdeki CİA’ nın ve KGB belgelerinin açıklanması şart.

Okullarda eğitim ve öğretimin sekteye uğratılması, fabrikaların tam kapasite ile çalışmasına mani olmak, grevler, iş bırakmalar kaos ortamını yaratmış halkın güveni zedelenmiştir. Bugün parlamenter sistem diyenlerin bakın geçmişte hangi düşünceye haizmiş siz analiz edin ‘’Türkiye kalkınabilmek için bir an önce köklü bir düzen değişikliğine ihtiyacı vardır Bu ihtiyacı en bilinçli olarak duyan zinde güçler, bu durumda parlamentoculuktan ümitlerini kesmekte ve yeni çözüm yolları aramaya yönelmektedir’’ ( kimse kızmasın kendimi yazdım. Hasan cemal. Sayfa 207-8) Dün bu şekilde düşünen zihniyetin bugün hangi fikri değişti? Yine solun taptığı adeta göklere çıkardığı D.Avcıoğlu rejim tartışmalarını başlatıyoruz 18 Kasım 1969 ( Devrim dergisi 5. Sayı) ‘’Parlementoculuk, anglosakson çıkarlara uygun düşen bir politik sistemdir.

Bu yolda yalnız değillerdir. Türkiye’de tefeciler, ağalar, beyler ve kompradorlar, parlementoculuğun şampiyonluğunu yapmaktadırlar. Feodallerin ve bütün iş birlikçilerin demokrasi şampiyonu kesilmesi gibi ilk bakışta aklın almayacağı gibi ters bir durum, bugün Türkiye’de yürürlüktedir! Böylece parlamentoculuk, tutucu güçler koalisyonu ile dış müttefiklerin rejimi olmaktadır. O zaman ne yapmalı? Türkiye’de tek partili rejimin yolunu açmak şart’’ ( H. Cemal kimse kızmasın kendimi yazdım. S.209) bugün parlamenter sistemi dillerine dolayanlar bunların talebeleri peki hakikaten yazdıklarından kendileri haberdarmıdır, bu düşüncenin neresinde demokrasi vardır, hürriyet, özgürlük, sonra duvarlara, afişlere, miting meydanlarında haykırıyorlar. Ya biz aptalız yada hakikaten kim hangi yolda yürüyor bilinmezlik hakim. Bu fikirlere karşı çıkmak onların dili ile faşizm peki savundukları düşünce hangi fikrin amaçlarında yazılı.

  Hiç bir kabahat gizli kalmaz şayet suçu işleyende vicdan varsa belli bir zaman aşımında mutlaka haykıracaktır, yani tüm kabahatler ortaya saçılacak takke düşecek kel görünecek. Bugün akıl vermeye çalışanlar şunu bilmeli biz ne dün, nede bugün dava pusulasından sapmadık, savunduğumuz fikirler bir bir gerçekleşti, fikirlerimizin geniş coğrafyalarda yankılanması uykuda olanları da uyandırdı.

‘’ Sana niçin yaptığını sorduklarında utanacağın ve yalanlamaya kalkacağın işleri yapmaktan çekin’’ (HZ. Ali)

                               ALLAH’A EMANET OLUNUZ.         Namık GEDİK